Lees verder
Liegen over gewicht mag niet
Een verzekerde van BNP Paribas Cardif die bij Kifid eerder gedeeltelijk gelijk kreeg, verliest na een daaropvolgende gerechtelijke procedure alsnog. Omdat de verzekeraar aannemelijk maakte geen AOV te hebben afgesloten bij kennis van de ware stand van zaken over de medische achtergrond van de vrouw, vist ze achter het net. De verzekeraar zegde de verzekering met de aan morbide obesitas lijdende vrouw op, omdat ze heeft gelogen over haar gewicht bij het afsluiten van de verzekering. De vrouw was het daar niet mee eens, omdat haar gewicht nogal zou schommelen: 60 kilo in een half jaar tijd. Bij Kifid kreeg ze nog gelijk, bij de rechter niet.
Te laat geclaimd
Een arbeidsongeschikte man die ruim € 26.000 misliep door te laat een claim in te dienen bij woonlastenverzekeraar Cardif heeft pech. Hij kan de intermediairbedrijven waar hij zaken mee deed in elk geval niet aansprakelijk houden. De man raakt in 2011 arbeidsongeschikt en herinnert zich pas in 2020 dat hij een woonlastenverzekering heeft die bij arbeidsongeschiktheid uitkeert. Kifid oordeelt dat het kort gezegd zijn eigen schuld is dat hij de woonlastenpolis is vergeten.
Voor liegen geen bewijs
TAF moet een klant met terugwerkende kracht tot oktober 2020 maandelijks bijna duizend euro uitkeren omdat de gevolmachtigde niet kan bewijzen dat de vrouw al bij het wijzigen van de dekking van haar woonlastenverzekering onjuiste informatie heeft verstrekt. Niets wijst daar volgens de geschillencommissie van Kifid op. De vrouw beantwoordde in 2020 bij het aangaan van de TAF maandlastenberschermer de vraag of er kennis is van een dreigend ontslag ontkennend. Toen ze per oktober 2020 geen baan meer had en zich tot de gevolmachtigde wendde voor de maandelijkse uitkering van 981 euro, kreeg ze het deksel op de neus. Ze zou al hebben geweten dat haar ontslag boven het hoofd hing. TAF moet gewoon uitkeren, omdat volgens Kifid niet vaststaat dat van verwijtbare werkloosheid sprake is.
Lastig: twee dienstverbanden
London General moet een ontslagen verzekerde alsnog een uitkering verstrekken uit haar woonlastenpolis. Die was ten onrechte geweigerd met het argument dat de vrouw elders nog een baan had voor 20 uur per week, zo oordeelt Kifid. De vrouw werd ontslagen bij de werkgever waarvoor ze wekelijks 36 uur werkte; bij haar andere werkgever bleef ze 20 uur per week werken. London General wilde niet uitkeren, omdat geen sprake is van 30 aaneengesloten dagen onvrijwillige volledige werkloosheid. Na bezwaar volgt opnieuw een afwijzing, nu met als onderbouwing dat de vrouw een WW-uitkering ontvangt met een korting wegens inkomsten. “Zodra u een volledige maand een WW-uitkering ontvangt zonder korting dan zijn wij bereid om tot uitkering over te gaan.” De vrouw stapte naar Kifid omdat ze vindt dat de voorwaarden geen rekening houden met een tweede baan. Kifid vindt de voorwaarden onduidelijk en oordeelt dat moet worden uitgekeerd.
